jueves, 30 de abril de 2020

Monseñor Lefebvre y el Padre Pío



Una carta donde Monseñor Lefebvre explica clara y concisamente lo que realmente sucedió durante su único encuentro con el Padre Pío.
Por  Publicado 18/01/2019



La mentira

En Estados Unidos se encuentra disponible un libro titulado Padre Pio Gleanings, de Pascal Catanco, 
que ha sido traducido al inglés. En las páginas 58 y 59 se lee el siguiente pasaje:

Entre el gran número de personas que acudieron a ver al Padre Pío se encuentra el arzobispo
 Lefebvre, quien, más tarde, se aferraría obstinadamente a la tradición católica, como él la llamaba, 
cuestionaría la autoridad del Concilio Vaticano II y sería destituido de su cargo por el Papa Pablo VI.

El arzobispo se reunió con el Padre Pío en presencia del Profesor Bruno Rabajotti.
 Este testigo cuenta que, en cierto momento, el Padre Pío miró severamente a Lefebvre y le dijo:

‘Nunca ocasione discordia entre sus hermanos y siempre practique la regla de la obediencia;
 sobre todo cuanto más graves le parezcan los errores de aquellos que están a cargo. 
No existe otro camino más que el de la obediencia, especialmente
 PARA LOS QUE HEMOS HECHO ESTE VOTO.’

El Padre Pío estaba en posición de dar este consejo, pues él mismo había tenido que 
obedecer algunas órdenes bastante cuestionables. Su postura era poner todo en las manos de Dios,
 ya que Él encontraría la manera de hacer triunfar la verdad. 
Parece ser que el arzobispo Lefebvre no veía las cosas de la misma manera,
 aun cuando respondiera al Padre Pío diciéndole: ‘Recordaré su consejo, Padre.
’ El Padre Pío lo miró profundamente, y viendo lo que muy pronto sucedería dijo:

‘¡No! ¡Lo olvidará! Va a destrozar la comunidad de fieles, se opondrá a la voluntad de sus superiores, 
e incluso irá en contra de las órdenes del Papa, y todo esto sucederá muy pronto.
 Olvidará la promesa que ha hecho aquí este día, y toda la Iglesia será lastimada por su culpa.
 No se erija como juez. No se adjudique potestades que no lo corresponden 
y no se considere la voz del pueblo de Dios, pues Dios ya le habla a su pueblo. 
No siembre la discordia y el desacuerdo. Sin embargo, ¡ya sé que precisamente eso es lo que hará!’

Desafortunadamente, la verdad de la profecía del Padre Pío es evidente para cualquiera.

La verdad

El 8 de agosto de 1990, Monseñor Lefebvre escribió una carta personal dirigida a un sacerdote 
de la Fraternidad en Francia, quien le había preguntado sobre el encuentro con el Padre Pío.
 He aquí algunos extractos de esa carta:
Desde hace ya varios años ha estado circulando en Italia esa calumnia, 
que no es más que un embuste de principio a fin. Ya lo he refutado anteriormente, 
pero las mentiras no mueren tan fácil; no hay ni una sola palabra de verdad 
en las páginas de la revista que fotocopió para enviarme.

El encuentro, que tuvo lugar después de la Pascua de 1967, duró dos minutos.
 Yo iba acompañado por el Padre Barbara y por el Hermano Felin, 
de la Congregación del Espíritu Santo. Conocí al Padre Pío en un pasillo, 
mientras se dirigía al confesionario ayudado por dos capuchinos.

Le comenté en unas cuantas palabras la finalidad de mi visita:
 solicitar su bendición para la Congregación del Espíritu Santo,
 la cual celebraría en breve un Capítulo general extraordinario, 
como sucede con todas las sociedades religiosas que se encuentran 
bajo el epígrafe de aggiornamento(actualización). Yo temía que esta reunión ocasionaría problemas…

Luego que le hice saber mis intenciones, el Padre Pío gritó:
‘¿Yo, bendecir a un arzobispo? ¡No, no, es usted quien debería bendecirme a mí!’
 Entonces se inclinó para recibir la bendición. 
Lo bendije, besó mi anillo y continuó su camino hacia el confesionario…

Eso fue todo lo que sucedió, ni más ni menos.
 Inventar una historia como la que me envió
 sólo puede ser producto de una imaginación satánica y embustera.
 El autor de todo esto es un hijo del Padre de la Mentira
.Gracias por darme una vez más la oportunidad de decir la verdad simple y llana.

Muy cordialmente suyo en Cristo y María

+Marcel Lefebvre






Exorcismo de Leon XII en latín PARA USO PRIVADO

¿Cómo nació esta oración?

Papa León XIII
El padre Domenico Pechenino escribe: “No recuerdo el año exacto. Una mañana el Sumo Pontífice León XIII había celebrado la santa misa y estaba asistiendo a otra de agradecimiento, como era habitual. De pronto, le vi levantar enérgicamente la cabeza y luego mirar algo por encima del celebrante. Miraba fijamente, sin parpadear, pero con un aire de terror y de maravilla, demudado. Algo extraño, grande, le ocurría.
Finalmente, como volviendo en sí, con un ligero pero enérgico ademán, se levanta. Se le ve encaminarse hacia un despacho privado. Los familiares le siguen con premura y ansiedad. Le dicen en voz baja: “Santo Padre, ¿no se siente bien? ¿Necesita algo?” Responde: “Nada, nada”. Luego comentaría: «Vi demonios y oí sus crujidos, sus blasfemias, sus burlas. Oí la espeluznante voz de Satanás desafiando a Dios, diciendo que él podía destruir la Iglesia y llevar a todo el mundo al infierno si se le daba suficiente tiempo y poder. Satanás le pidió permiso a Dios de tener 100 años para influenciar al mundo como nunca antes había podido hacerlo». Pudo ver también a San Miguel Arcángel aparecer y lanzar a Satanás con su legiones en el abismo del infierno.
Se encierra en su despacho, y al cabo de media hora hace llamar al secretario de la Congregación de Ritos y, dándole un folio, le manda imprimirlo y enviarlo a todos los obispos diocesanos del mundo. ¿Qué contenía? La oración que rezamos al final de la misa junto con el pueblo, con la súplica a María y la encendida invocación al príncipe de las milicias celestiales, implorando a Dios que vuelva a lanzar a Satanás al infierno”.
En aquel escrito se ordenaba también rezar esas oraciones de rodillas. Lo antes escrito, que también había sido publicado en el periódico La settimana del clero el 30 de marzo de 1947, no cita las fuentes de las que se tomó la noticia. Pero de ello resulta el modo insólito en que se ordenó rezar esa plegaria, que fue expedida a los obispos diocesanos en 1886. Como confirmación de la que escribió el padre Pechenino tenemos el autorizado testimonio del cardenal Nasalli Rocca que, en su carta pastoral para la cuaresma, publicada en Bolonia en 1946, escribe:
“León
XIII escribió él mismo esa oración. La frase [los demonios] “que vagan por el mundo para perdición de las almas” tiene una explicación histórica, que nos fue referida varias veces por su secretario particular, monseñor Rinaldo Angeli. León XIII experimentó verdaderamente la visión de los espíritus infernales que se concentraban sobre la Ciudad Eterna (Roma); de esa experiencia surgió la oración que quiso hacer rezar en toda la Iglesia. El la rezaba con voz vibrante y potente: la oímos muchas veces en la basílica vaticana. No sólo esto, sino que escribió de su puño y letra un exorcismo especial contenido en el Ritual romano (edición de 1954, tít. XII, c. III, pp. 863 y ss.). El recomendaba a los obispos y los sacerdotes que rezaran a menudo ese exorcismo en sus diócesis parroquiales. El, por su parte, lo rezaba con mucha frecuencia a lo largo del día”.


EXORCISMUS IN SATANAM ET ANGELOS 
APOSTATICOS
Jussu Leonis Pp. XIII editus
Acta Sanctae Sedis vol. XXIII
Sequens exorcismus recitari potest ab Episcopis, nec non a Sacerdotibus, qui ab 
Ordinariis suis ad id auctoritatem habeant.
In nomine Patris, et Filii, + et Spiritus Sancti et Virgo María. Amen.Ps. LXVII.
Exsurgat Deus et dissipentur inimici ejus: et fugiant qui oderunt eum a facie ejus. Sicut deficit fumus, deficiant: sicut fluit cera a facie ignis, sic pereant peccatores a facie Dei.
Ps. XXXIV.

Judica, Domine, nocentes me: expugna impugnantes me.
Confundantur et revereantur quaerentes animam meam.
Avertantur retrorsum et confundantur cogitantes mihi mala.
Fiat tamquam pulvis ante faciem venti: et angelus Domini coarctans eos.
Fiat viae illorum tenebrae, et lubricum: et angelus Domini persequens eos.
Quoniam gratis absconderunt mihi interitum laquei sui: supervacue exprobraverunt
animam meam.

Veniat illi laqueus quem ignorat; et captio quam anscondit, apprehendat eum: et in laqueum cadat in ipsum.

Anima autem meam exsultabit in Domino: et delectabitur super salutari suo.


Ad Sanctum Michaëlem Archangelum. Precatio.
Princeps gloriosissime cælestis militiæ, sancte Michaël Archangele, defende nos in prælio et colluctatione, quæ nobis adversus principes et potestates, adversus mundi rectores tenebrarum harum, contra spiritualia nequitiæ, in cælestibusus. Veni in auxilium hominum, quos Deus creavit inexterminabiles, et ad imaginem similitudinis suæ fecit, et a tyrannide diaboli emit pretio magno. Præliare hodie cum beatorum Angelorum exercitu prælia Domini, sicut pugnasti contra ducem superbiæ luciferum, et angelos ejus apostaticos: et non valuerunt, neque locus inventus est eorum amplius in coelo. Sed projectus est draco ille magnus, serpens antiquus, qui vocatur diabolus et satanas, qui seducit universum orbem; et projectus est in terram, et angeli ejus cum illo missi sunt.
En antiquus inimicus et homicida vehementer erectus est. Transfiguratus in angelum lucis, cum tota malignorum spirituum caterva late circuit et invadit terram, ut in ea deleat nomen Dei et Christi ejus, animasque ad æternæ gloriæ coronam destinatas furetur, mactet ac perdat in sempiternum interitum. Virus nequitiæ suæ, tamquam flumen immundissimum, draco maleficus transfundit in homines depravatos mente et corruptos corde; spiritum mendacii, impietatis et blasphemiæ; halitumque mortiferum luxuriæ, vitiorum omnium et iniquitatum.
[Ecclesiam, Agni immaculati sponsam, faverrimi hostes repleverunt amaritudinibus, inebriarunt absinthio; ad omnia desiderabilia ejus impias miserunt manus. Ubi sedes beatissimi Petri et Cathedra veritatis ad lucem gentium constituta est, ibi thronum posuerunt abominationis et impietatis suæ; ut percusso Pastore, et gregem disperdere valeant.]
Adesto itaque, Dux invictissime, populo Dei contra irrumpentes spirituales nequitias, et fac victoriam. Te custodem et patronum sancta veneratur Ecclesia; te gloriatur defensore adversus terrestrium et infernorum nefarias potestates; tibi tradidit Dominus animas redemptorum in superna felicitate locandas. Deprecare Deum pacis, ut conterat satanam sub pedibus nostris, ne ultra valeat captivos tenere homines, et Ecclesiæ nocere. Offer nostras preces in conspectu Altissimi, ut cito anticipent nos misericordiæ Domini, et apprehendas draconem, serpentem antiquum, qui est diabolus et satanas, ac ligatum mittas in abyssum, ut non seducat amplius gentes. Hinc tuo confisi præsidio ac tutela, sacri ministerii nostri auctoritate [si fuerit laicus, vel clericus qui ordinem exorcistatus nondum suscepit, dicat: sacra sanctae Matris Ecclesiae auctoritate], ad infestationes diabolicæ fraudis repellendas in nomine Jesu Christi Dei et Domini nostri
fidentes et securi aggredimur.


V. Ecce Crucem Domini, fugite partes adversæ.R. Vicit Leo de tribu Juda, radix David.V. Fiat misericordia tua, Domine, super nos.R. Quemadmodum speravimus in te.V. Domine, exaudi orationem meam.R. Et clamor meus ad te veniat.[si fuerit saltem diaconus subjungat 
V. Dominus vobiscum. 
R. Et cum spiritu tuo.]

Oremus
Deus, et Pater Domini nostri Jesu Christi, invocamus nomen sanctum tuum, et clementiam tuam supplices exposcimus ut, per intercessionem immaculatæ semper Virginis Dei Genitricis Mariæ, beati Michaëlis Archangeli, beati Joseph ejusdem beatæ Virginis Sponsi, beatorum Apostolorum Petri et Pauli et omnium Sanctorum, adversus satanam, omnesque alios immundos spiritus, qui ad nocendum humano generi animasque perdendas pervagantur in mundo, nobis auxilium præstare digneris. Per eumdem Christum Dominum nostrum. Amen.

EXORCISMVS
Exorcizamus te, omnis immundus spiritus, omnis satanica potestas, omnis incursio infernalis adversarii, omnis legio, omnis congregatio et secta diabolica, in nomine et virtute Domini Nostri Jesu 
+ Christi, eradicare et effugare a Dei Ecclesia, ab animabus ad imaginem Dei conditis ac pretioso divini Agni sanguine redemptis + . Non ultra audeas, serpens callidissime, decipere humanum genus, Dei Ecclesiam persequi, ac Dei electos excutere et cribrare sicut triticum + . Imperat tibi Deus altissimus + , cui in magna tua superbia te similem haberi adhuc præsumis; qui omnes homines vult salvos fieri et ad agnitionem veritaris venire. Imperat tibi Deus Pater + ; imperat tibi Deus Filius + ; imperat tibi Deus Spiritus Sanctus + . Imperat tibi majestas Christi, æternum Dei Verbum, caro factum + , qui pro salute generis nostri tua invidia perditi, humiliavit semetipsum facfus hobediens usque ad mortem; qui Ecclesiam suam ædificavit supra firmam petram, et portas inferi adversus eam nunquam esse prævalituras edixit, cum ea ipse permansurus omnibus diebus usque ad consummationem sæculi. Imperat tibi sacramentum Crucis + , omniumque christianæ fidei Mysteriorum virtus . Imperat tibi excelsa Dei Genitrix Virgo Maria + , quæ superbissimum caput tuum a primo instanti immaculatæ suæ conceptionis in sua humilitate contrivit. Imperat tibi fides sanctorum Apostolorum Petri et Pauli, et ceterorum Apostolorum + . Imperat tibi Martyrum sanguis, ac pia Sanctorum et Sanctarum omnium intercessio .
Ergo, draco maledicte et omnis legio diabolica, adjuramus te per Deum + vivum, per Deum verum, per Deum + sanctum, per Deum qui sic dilexit mundum, ut Filium suum unigenitum daret, ut omnes qui credit in eum non pereat, sed habeat vitam æternam: cessa decipere humanas creaturas, eisque æternæ perditionìs venenum propinare: desine Ecclesiæ nocere, et ejus libertati laqueos injicere. Vade, satana, inventor et magister omnis fallaciæ, hostis humanæ salutis. Da locum Christo, in quo nihil invenisti de operibus tuis; da locum Ecclesiæ uni, sanctæ, catholicæ, et apostolicæ, quam Christus ipse acquisivit sanguine suo. Humiliare sub potenti manu Dei; contremisce et effuge, invocato a nobis sancto et terribili nomine Jesu, quem inferi tremunt, cui Virtutes cælorum et Potestates et Dominationes subjectæ sunt; quem Cherubim et Seraphim indefessis vocibus laudant, dicentes: Sanctus, Sanctus, Sanctus Dominus Deus Sabaoth.

V. Domine, exaudi orationem meam.R. Et clamor meus ad te veniat.
[
si fuerit saltem diaconus subjungat 
V. Dominus vobiscum.R. Et cum spiritu tuo.]

Oremus.
Deus coeli, Deus terræ, Deus Angelorum, Deus Archangelorum, Deus Patriarcharum, Deus Prophetarum, Deus Apostolorum, Deus Martyrum, Deus Confessorum, Deus Virginum, Deus qui potestatem habes donare vitam post mortem, requiem post laborem; quia non est Deus præter te, nec esse potest nisi tu creator omnium visibilium et invisibilium, cujus regni non erit finis: humiliter majestati gloriæ tuæ supplicamus, ut ab omni infernalium spirituum potestate, laqueo, deceptione et nequitia nos potenter liberare, et incolumes custodire digneris. Per Christum Dominum nostrum. Amen.
Ab insidiis diaboli, libera nos, Domine.
Ut Ecclesiam tuam secura tibi facias libertate servire, te rogamus, audi nos.
Ut inimicos sanctæ Ecclesiæ humiliare digneris, te rogamus audi nos.

(Et aspergatur locus aqua benedicta)

IMPORTANTE

Este NO ES EL RITUAL DE EXORCISMO ROMANO DE 1614 que solo puede ser recitado por obispos y exorcistas, este se puede y debería recitar diariamente por nosotros y se recitaba en la misa de siempre, obviamente se suprimio y la gente le agarró miedo ya sabemos porque, lo unico que es importante es rezarlo en estadoo de gracia y llevar una vida lo mas apegada a la santidad posible, recepcion de los sacramentos seguido etc etc. Asi que no se confundan esta oracion la podemos rezar los laicos

Pax et bonum